Письмо поэта Рубена Севака своей жене Янни
«Дорогая Янни, моя самая прекрасная Ян, здесь красивая весна и красивое небо, по вечерам — тысячи звёзд, и повсюду в воздухе есть любовь, а если про это долго не пишу, знай только, что очень часто и очень долго думаю о тебе, с большой нежностью, также — с большим нетерпением. Ах, я люблю тебя, моё сокровище, хотел бы тебя только любить и любить, владеть и владеть…»
Письмо Рубена Севака жене (1912).
«Սիրելի Յաննի, իմ ամենասիրուն Յան, այստեղ գեղեցիկ գարուն է ու գեղեցիկ երկինք, երեկոյան` հազարավոր աստղեր, և ամենուրեք օդի մեջ սեր կա, իսկ եթե դրա մասին երկար չեմ գրում, իմացիր միայն, որ շատ հաճախ ու շատ երկար եմ քո մասին մտածում, մեծ քնքշությամբ, նաև՝ մեծ անհամբերությամբ: Ա՜խ, ես սիրում եմ քեզ, իմ գանձ, կուզենայի քեզ միայն սիրել ու սիրել, կուզենայի քեզ ունենալ և ունենալ…»
Ռուբեն Սևակի նամակը կնոջը (1912):
